کد مطلب:16370 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:3

گنجینه پرسمان » احكام

با اينكه مي دانيم غيبت گناه است، برخي اوقات فريب خورده و آن را مرتكب مي شويم چگونه آن را براي هميشه ترك كنيم؟

بايد توجه داشته باشيم تا اظهار صفتي عادت براي نفس نشود و يا خود را رها شده در ارتكاب عمل شر نبيند، آن را ابراز و اظهار نمي كند. و گاهي هم عوامل ديگر علت آشكار شدن آن صفت مي شوند. ابتداء بايد ديد علت واقعي غيبت چيست؟ آنگاه راه مبارزه و پيشگيري را پيدا كنيم، شكي نيست با نفي علت، معلول منتفي و محو خواهد شد. اولا ياد خدا و معاد و مرگ و حساب و ميزان و صراط جهنم و بهشت همانگونه كه شخص را ترغيب به اعمال صالح مي كند، از اعمال زشت نيز باز مي دارد.
دوم: تمرين و ممارست بر پيشگيري هر چند در ابتداء نياز به صبر و استقامت دارد نفس را در جهت ترك زشتيها و ارتكاب و اظهار اعمال شايسته كمك مي كند.
سوم: تلقين به خود كه غيبت عمل زشت و ناپسندي است، و دوام بر تلقين به خود عامل باز دارنده ديگري است چنانكه تلقين نفس را بر اعمال شايسته وا مي دارد.
چهارم: استعانت از خداوند متعال و توكل بر خدا اثر خاص خودش را بر ترك گناه مي گذارد.
پنجم: به ياد آوردن زيانها و خطراتي كه از ناحيه گناه چون غيبت متوجه انسان در دنيا و آخرت مي شود. و بدترين خسران آن اين است كه نفس از مبداء هستي دور شده و از رحمت خاص خدا در دنيا و آخرت محروم مي شود.
ششم: به اين نكته اخلاقي توجه شود كه انسان آنچه را براي خود نمي پذيرد چگونه حاضر مي شود آن را براي ديگران تجويز كند. آيا ما حاضريم در غيابمان بديها و عيوبمان در نزد ديگران آشكار شود؟
هفتم: مطالعه احاديثي كه آثار بسيار بدي از غيبت را تصوير مي كشد به طوري كه همه حسنات محو مي شود و يا منتقل به غيبت شونده مي شود، مؤثرترين عامل است.
به هر حال اين آيه قرآن را آويزه گوش قرار دهيم كه فرموده:
«و لايغتب بعضكم بعضا...; و هيچ يك از شما غيبت ديگري را نكند، آيا كسي از شما دوست دارد كه گوشت برادر مرده خود را بخورد؟»

(بخش پاسخ به سؤالات )